Top 5 προηγμένα όπλα που χρειάζονται περισσότερο τις ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις

Θέμα επιλογής έως τις 23 Φεβρουαρίου - τα πιο χρήσιμα εξελίξεις στη σύγχρονη ρωσική στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα.

Στο σημερινό κόσμο, όλο και περισσότεροι είναι γεμάτα με διάφορες συγκρούσεις και πολέμους, όπως «καυτή» και «κρύα», η ισχύς των ενόπλων δυνάμεων ενός κράτους γίνεται ίσως ο κύριος παράγοντας ασφάλειας. Αυτό ισχύει για τη Ρωσία, η οποία έχει μια δύσκολη σχέση με πολλές χώρες και οδηγεί μια στρατιωτική εκστρατεία στη Μέση Ανατολή. Δύναμη του ρωσικού στρατού κατά τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να ενισχύσει δραματικά κάποια νέα οπλικά συστήματα, εκ των οποίων επισημαίνουμε τα 5 πιο σημαντικό.

1. Αγωνιστής 5η γενιά Τ 50 PAK FA

Σε αυτό το σημείο, Αεροδιαστημική ρωσικές ένοπλες δυνάμεις μόνο μαχητικά 4ης γενιάς, όπως το MiG-29 ελαφρά και βαρέα Su-27, καθώς και τα βαθιά εκσυγχρονισμένο γενιάς 4 ++ μηχανές, όπως το Su-30 cm, Su-30m2 και Su-35S και ούτω καθεξής. ν. η τελευταία όμως και έχουν υψηλή απόδοση, αλλά σε πολλές παραμέτρους, όπως το επίπεδο των stealth ραντάρ, ικανότητες ηλεκτρονικά συστήματα, η ισχύς του κινητήρα, και ούτω καθεξής. Ν., δεν φτάνουν τα κριτήρια της πέμπτης γενιάς. Στην περίπτωση αυτή, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη ένα βαρύ μαχητικό της πέμπτης γενιάς F-22 Raptor στην υπηρεσία για να τον σύντομα θα ενταχθεί και εύκολο το F-35. Κίνα και η Ιαπωνία, επίσης, εργάζονται για τη δημιουργία των αυτοκινήτων τους. Η Ρωσία, επίσης, δεν είναι πολύ πίσω - ίσως η μικρότερη διαφορά από τους Αμερικανούς είναι ο μαχητής T-50 PAK FA (Sukhoi PAK FA).

Η τελευταία πτήση των πρωτοτύπων αεροσκαφών ήδη πολύ κοντά στη σειριακή μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια, τα πρώτα μοντέλα παραγωγής θα υιοθετήσει τηλεδιάσκεψης Ρωσία. Προς το παρόν, οι περισσότερες ερωτήσεις υπάρχει ο κινητήρας T-50 - που χρησιμοποιείται μέχρι αναβαθμιστεί προωθητικό Su-35S - AL-41F1, το οποίο είναι κάπως έλλειψη πρόσφυσης, αλλά το κύριο πράγμα - ο κινητήρας δεν επιτυγχάνει πλήρως το απαιτούμενο επίπεδο μυστικότητας ραντάρ. Η πρώτη πτήση με το νέο κινητήρα «τύπου 30» έχει προγραμματιστεί στο τέλος του 2017, ωστόσο, να προβλέψει πόσο καιρό θα πάρει για να αναπτυχθεί - ένα άχαρο καθήκον είναι η δημιουργία μιας εντελώς νέας μονάδας παραγωγής ενέργειας είναι συχνά μια πολύ μακρά και δύσκολη διαδικασία. Μπορεί επίσης να καθυστερήσει μέχρι τα μέσα του 2020.. Ωστόσο, η T-50 PAK FA που απαιτούνται ως το ρωσικό στρατό και το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, το οποίο μπορεί να είναι πολύ σοβαρή για να κερδίσουν χρήματα για ένα νέο αυτοκίνητο. Κάποιος πρέπει μόνο να θυμηθούμε τη στρατιωτική-τεχνική συνεργασία με την Ινδία, που επιθυμούν να αποκτήσουν μια έκδοση των εξαγωγών του αεροσκάφους - FGFA (πέμπτο Fighter γενιάς αεροσκαφών).

2. διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους RS-28 "Sarmat"

Ανάπτυξη του βαρέος μαζούτ ενός διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων (ICBM) RS-28 «Sarmat» είναι απαραίτητη για τις Στρατηγικές πυραύλων Δυνάμεων (RVSN), τη Ρωσική Ομοσπονδία, καθώς η διάρκεια ζωής του προκατόχου του, το R-36m2 «Voivod» εξαντλείται, και όλα τα προϊόντα αυτού του τύπου θα διαλυθεί στις αρχές της δεκαετία του 2020. Σε αυτό το σύγχρονο ελαφρύ στερεούς φορείς, όπως το «Topol-M» και «yars» έρχονται ενεργά σε λειτουργία, δεν είναι πλήρως εφαρμόσει τα απαραίτητα κριτήρια για την πυρηνική αποτροπή. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι αυτοί οι πύραυλοι μπορούν να τοποθετηθούν στην κινητή εκτοξευτές (στο μέλλον και σιδηροδρόμων), αλλά το φως στερεών καυσίμων ICBMs βομβαρδίζονται κατά καιρούς λιγότερο βάρος από υγρό καύσιμο «συναδέλφους» τους.

ICBM «Sarmat» μπορεί να μεταφέρει τουλάχιστον 10 ισχυρό πυρηνική κεφαλή (περίπου 750 kilotons ΤΝΤ) στις διηπειρωτικές εύρος. Επιπλέον, λιγότερες ωφέλιμο φορτίο, «Sarmat» θα εμφανιστεί κεφαλές για suborbital πορεία, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να πετάξει σε σχεδόν απεριόριστες αποστάσεις. Λόγω αυτού, ο Ρώσος Στρατηγικό πυραύλων Δυνάμεων θα είναι σε θέση να χτυπήσει το έδαφος οποιουδήποτε αντιπάλου από οποιαδήποτε κατεύθυνση. Αυτό είναι σημαντικό για την καταπολέμηση της ανάπτυξης του στρατηγικού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας (NMD), Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αν τα συμβατικά ICBMs κεφαλή πετούν πάνω από το Βόρειο Πόλο και μόνο που απαιτείται για να καλύψει την περιοχή αυτή, στην περίπτωση της suborbital κεφαλή, αυτή η προσέγγιση δεν λειτουργεί - θα πρέπει να δημιουργήσετε ένα σύστημα άμυνας περίμετρο, η οποία απαιτεί τεράστια οικονομικούς πόρους.

3. Η T-14 "Αρμάτα"

Σε αυτό το σημείο, πιο σύγχρονες δεξαμενές στον ρωσικό στρατό είναι εκσυγχρονισμένο δεξαμενές της τρίτης γενιάς της T-72B3 και Τ-90Α. Αυτοί, όπως και Δυτική αντιπάλους τους, ουσιαστικά καταστράφηκε με τη βοήθεια των συστημάτων αντιπυραυλικής (ακόμα και αυτές που αναπτύσσονται κατά τα έτη 1970 - 1980), και τις πιθανότητες επιβίωσης του πληρώματος, συχνά μικρές. Από αυτή την άποψη, «Uralvagonzavod» αναπτύσσει μια νέα γενιά δεξαμενής Τ-14 επί τη βάσει των πολλά υποσχόμενων βαριά παρακολουθούνται πλατφόρμα «Αρμάτα». Από όλες τις άλλες δεξαμενές, διαθέτει μια νέα διάταξη - είναι τώρα ακατοίκητο πυργίσκος (είναι αυτόματη όπλα φορτωτή και άλλα εξαρτήματα όπλων), και το πλήρωμα βρίσκεται σε ένα απομονωμένο bronekapsuly στο κάτω μέρος της δεξαμενής. Αυτή η προσέγγιση επιτρέπει την αύξηση σημαντικά την επιβίωση του πληρώματος, ακόμη και κάτω από τη διείσδυση της δεξαμενής (συμπεριλαμβανομένων των πυρομαχικών κατά τη διάρκεια εκπυρσοκρότησης δική διατεταγμένο στο μηχάνημα). Επιπλέον, η προστασία της δεξαμενής θα πρέπει το σύστημα ενεργητικής προστασίας «Afgane», η οποία με τη βοήθεια των διαφόρων αισθητήρων (ραντάρ, λέιζερ αισθητήρας μηχάνημα ακτινοβολίας και του αισθητήρα UV) πρέπει να αναγνωρίζει αυτόματα τα γυρίσματα δεξαμενές του εχθρού ή αντιαρματικό μέσο, ​​για να παραχθεί ένα προπέτασμα καπνού προς την επιθυμητή κατεύθυνση και χτυπώ ειδικές βόμβες (θραύσματα) πετάει κοχύλια και πυραύλους.

Για πρώτη φορά, τα Τ-14 δεξαμενές παρουσιάστηκαν το 2015 σε μια στρατιωτική παρέλαση στη Μόσχα, που πραγματοποιήθηκε προς τιμήν της 70ης επετείου της Νίκης στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Από αυτό το σημείο της δεξαμενής που δοκιμάζεται στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσίας, ξεκίνησε την παραγωγή της πρώτης δίκης παρτίδα των δεξαμενών παρτίδα των 100 μονάδων. Για το μέλλον, εξέφρασε σχέδια για την απόκτηση μέχρι και 2.300 από αυτά τα μηχανήματα για το ρωσικό στρατό. Και, φυσικά, οι προοπτικές εξαγωγών του Τ-14 είναι επίσης πολύ καλό, ιδίως αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι θα κοστίσει λίγο φθηνότερα ή ακόμα και τη δυτική δεξαμενές τρίτης γενιάς, ή το ίδιο ποσό.

4. Υπερυπερηχητικά anti-ship βλήματα "Zircon"

Ρωσία και την πρώην Σοβιετική Ναυτικό ήταν πάντα «κλειδωμένο» για την άμυνα και όχι επίθεσης. Από την άποψη αυτή, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, η ΕΣΣΔ και η Ρωσία δεν είχε ποτέ ένα ισχυρό στόλο αεροπλανοφόρων. Αντ 'αυτού, το ποσοστό έχει γίνει για την καταπολέμηση των ομάδων απεργία φορέα του εχθρού. Σε αυτό χρειάστηκαν πολλαπλών χρήσεων υποβρύχια, αντιτορπιλικά και καταδρομικά με ισχυρό anti-ship βλήματα (ASM). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στην ΕΣΣΔ και αργότερα στη Ρωσία, δόθηκε έμφαση στη δημιουργία πρώτο υπερηχητικό (P-700 «Γρανίτες» P-1000 «Ηφαίστειο» και ούτω καθεξής. Π), Και τώρα υπερηχητικής RCC.

Hypersonic πυραύλων εναντίον πλοίων 3M22 «ζιργκόν», σύμφωνα με ορισμένες πηγές, είναι να μπει στην παραγωγή το συντομότερο το 2018. Σύμφωνα με αναφορές, μπορεί να φτάσει την ταχύτητα των 5-6M (ποσοστό 5-6 φορές την ταχύτητα του ήχου) και να χτυπήσει στόχους σε περιοχές έως και 400 km. «Cubic Zirconia» σχέδιο για να εξοπλίσει τα βαρέα καταδρομικά Έργου 1144 «Orlan» και πολλά υποσχόμενο πολλαπλών χρήσεων πυρηνικά υποβρύχια.

Αυτά τα υπερηχητικά RCC επικίνδυνο για τον εχθρό, έτσι ώστε να είναι πολύ δύσκολο να μειωθεί με τη βοήθεια του αέρα άμυνας / συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας του πλοίου, εκτός από την ταχεία πτήση του πυραύλου οδηγεί σε αισθητή μείωση του χρόνου απόκρισης - το πλήρωμα πρέπει να γίνει η καλύτερη δυνατή απόφαση μέσα σε λίγα λεπτά (αν όχι δευτερόλεπτα, είναι αν η εκκίνηση δεν εντοπίστηκε αμέσως).

5. Το βλήμα αμυντικό σύστημα C-500

Μέχρι σήμερα, η Ρωσία έχει πολλούς τύπους των όπλων, σε θέση να εκτελέσουν το έργο της αντιπυραυλικής άμυνας (BMD). Όσο για το σύστημα στρατηγική αντιπυραυλικής άμυνας, σε αυτό το τμήμα, υπάρχει μόνο ένα σύστημα - πρόκειται για την πυραυλική άμυνα στη Μόσχα Α-135. Αυτό το σύστημα είναι σε θέση να παρακολουθήσει τον εχθρό ICBMs κεφαλή σε ένα εύρος 100 χιλιομέτρων και σε υψόμετρο 30 χιλιομέτρων. Ο στόχος καταστρέφεται από μία πυρηνική έκρηξη μικρής χωρητικότητας. Ωστόσο, αυτά τα καταδιωκτικά είναι στατικά και τα ορυχεία δεν έχουν κινητικότητας. Στον τομέα της διαφορετικότητας TMD περισσότερο με τις πιο σύγχρονες εκπροσώπους εδώ είναι αντιαεροπορικών πυραύλων (SAM), S-400 και S-300V4. Είναι σε θέση να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα με 16 πυραύλους ή εχθρικά αεροσκάφη 24, ενώ για το C-400 είναι σήμερα το μέγιστο εύρος της καταστροφής στόχου 250 χιλιόμετρα (μετά την έκδοση του πυραύλου εξοπλισμό θα 40N6E 400 km), και για το C-300V4 - 400 χιλιόμετρα. Ωστόσο, η SAM δεν είναι ακόμη σε θέση να καλύψει αξιόπιστα τα ρωσικά αντικείμενα στις πυραύλους μέσου βεληνεκούς, και ακόμη περισσότερο από τον εχθρό ICBMs κεφαλή.

Αυτό το έργο θα πρέπει να χειριστούν το νέο σύστημα για κινητά αεράμυνας πυραύλων S-500, το οποίο αναπτύσσει μια ομάδα ΕΚΚ «Almaz-Antey». Θα είναι ικανό εξω-ατμοσφαιρικής στόχων τομής (σε υψόμετρο 200 km), περιλαμβανομένων των δορυφόρων χαμηλής τροχιάς. Πάνω απ 'όλα, το S-500 είναι παρόμοια με τις δυνατότητες των ΗΠΑ Aegis αμυντικό σύστημα, πλήρη antimissiles SM-3 Block IB. Ανάπτυξη των S-500 είναι πολύ σημαντική, αλλά τους όρους της με σαφήνεια σφιγμένα. Αν είπατε νωρίτερα για την ετοιμότητά του σε 2016-2017 έτους, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία, να υιοθετήσει ένα νέο σύστημα σε λειτουργία έχει προγραμματιστεί για το 2020.