Δεν μπορείτε να εμπιστεύεστε κανέναν, ειδικά σε μια ταινία

Η λογική της ζωής υποδηλώνει σαφώς ότι δεν υπάρχει πιο αξιόπιστη πηγή πληροφοριών από τους μάρτυρες ιστορία πλήρους μήκους για το περιστατικό.

Φυσικά, όλες οι λεπτομέρειες, που δεν μπορεί να θυμηθεί όπου μερικά από τα χαρακτηριστικά μπορεί να διαφέρουν από τα αδιαπέραστα δεδομένα, σταθερές κάμερες, χρονόμετρα, αυτές τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας και τους δορυφόρους, αλλά σε γενικές γραμμές, ένας αυτόπτης μάρτυρας - αυτή είναι η πυλώνα στον οποίο στηρίζεται η αξιοπιστία του απλή γλώσσα. Αλλά η ταινία, όπως αρμόζει στην τέχνη, είναι ανοιχτή σε προκλήσεις, σπάει τα στερεότυπα και τα διαλείμματα σχέδια - όταν παρακολουθείτε μια ταινία δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο αφηγητής στο πλαίσιο καρέ-ή να οδηγήσει τον θεατή στην αλήθεια.

Ίσως αποδείξεις «kinoochevidtsev» σας μπερδέψει περισσότερο από ό, τι θα ήταν σε θέση να κάνει το περιβόητο ψεύτες - αλλά τόσο ενδιαφέρουσα και μια τέτοια ταινία, γιατί μετά η επακόλουθη ξαφνικά θέλουν να δούμε την τελική εκδήλωση εν όψει των ανακαλύφθηκαν πρόσφατα περιπτώσεις. Αφήνοντας κατά μέρος την ψευδή φόβο της σπόιλερ, θυμόμαστε μερικά από τα πιο εντυπωσιακά ταινίες στις οποίες ο αφηγητής έχει εμφανιστεί σε ποικίλες δεν λόγους μια τέτοια ειλικρινή άτομο με το κοινό.

Franz - "το γραφείο του γιατρού Kaligari" (1920)

Ξεκινήστε ένα ταξίδι στον κόσμο των φάρσες και της απάτης αξίζει μια εικόνα, με πολλούς τρόπους ορίζεται το διάνυσμα της ανάπτυξης, όχι μόνο από διάφορα είδη, αλλά και την οπτική γλώσσα του κινηματογράφου γενικότερα - με την μυστικιστική θρίλερ Ρόμπερτ WIENE «Το Υπουργικό Συμβούλιο του Δρ Καλιγκάρι». Εργασία με make-up και διακοσμήσεις, ανατροπές και την ικανότητα να κτυπήσει την ατμόσφαιρα, μπορείτε να αποσυναρμολογήσετε το μακρύ και σκληρό, αλλά τώρα είμαστε μόνο ενδιαφέρονται για την τελική κόλπο της γερμανικής παραγωγό. Μετά από μια μακρά και σε μεγάλο βαθμό αποσπασματικές ιστορία του πρωταγωνιστή του Franz σχετικά με την εκστρατεία του στην έκθεση, η εξοικείωση με Καλιγκάρι και υπνοβάτης του, το θάνατο του φίλου του και η απαγωγή της νύφης του, ο θεατής έρχεται στο απογοητευτικό συμπέρασμα: ένας νεαρός άνδρας, τότε, φαίνεται να είναι τρελός. Και αρκετά βέβαιος, Franz θέσει ένα ζουρλομανδύα, η φίλη του είναι, επίσης, δεν διαφέρει σύνεση, η ιστορία μετατρέπεται σε ένα παραλήρημα ενός τρελού. Αλλά ... Αλλά ο διευθυντής της κλινικής ήταν πολύ παρόμοια με τον τίτλο του Δρ Καλιγκάρι. Έτσι τι είναι σε αυτή την ιστορία είναι αληθινή και τι ανοησίες; Αποφασίστε για τον εαυτό σας.

Woodman και άλλους μάρτυρες - "Rasemon" (1950)

Η λαμπρή δράμα του Ακίρα Κουροσάβα «Rashomon» μας δίνει ούτε ένα αναξιόπιστο αφηγητή, και μόλις τέσσερις. Συσκευή που χρησιμοποιείται από την ιαπωνική κύριο, στη συνέχεια χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα, αλλά η ταινία θα ανοίξει το δρόμο προς την υπόλοιπο κόσμο κινηματογράφου της Ιαπωνίας, ήταν η πρώτη στην οποία το ίδιο γεγονός φαίνεται από πολλές απόψεις που εκφράζονται από διαφορετικούς ανθρώπους. Η τιμή του «Rashomon» εξακολουθεί να είναι το γεγονός ότι κάθε μία από τις τέσσερις ιστορίες έχουν σχεδιαστεί για να δώσει μια εξήγηση του κοινού εγκλήματος είναι ελλιπείς, ψευδείς ή προκατειλημμένη. Rogue, η γυναίκα του, το πνεύμα του δολοφονημένου σαμουράι - το καθένα φέρνει την ιστορία του, τα κίνητρά τους, τις απόψεις τους σχετικά με την έννοια της δικαιοσύνης και τιμωρίας, αλλά ο ξυλοκόπος, έναν άνθρωπο φαινομενικά ανιδιοτελής, εμπλέκεται σε μια ιστορία γεμάτη ψέματα και προδοσίας. Και οι τέσσερις μιλήσει θερμά και ειλικρινά, αλλά - και αυτό είναι το ιδιοφυΐα Κουροσάβα και «φαινόμενο Rashomon» - πιστεύουν ότι ο θεατής δεν μπορεί κανείς. Αλλά αυτή η ταινία μόλις κέρδισε!

Ρότζερ Kint - "ύποπτων προσώπων" (1995)

Αν η ταινία κάτι από εμάς και δίδαξε για την ιστορία τους μακραίωνη, γι 'αυτό είναι σε κάθε περίπτωση να μην εμπιστεύονται τους ανθρώπους με «μιλάει» παρατσούκλι - και «The Usual Suspects», Bryan Singer είναι μια άλλη απόδειξη. Το οικόπεδο ενός σχεδίου ντετέκτιβ χτισμένο στην μαρτυρία της μικροαστικής γόνου γκάνγκστερ, το ήμισυ παράλυτος απατεώνας που ονομάζεται ομιλητής, και έχει κάτι να πει - είδε ένα ισχυρό αφεντικό του εγκλήματος Kaiser Souza, οργάνωσαν μια πραγματική σφαγή στην Αμερική, συγκρούσεις μεταξύ συμμοριών. Σε κάποιο βαθμό Quinta έχουμε ακόμα κρίμα - είναι ένα τίποτα, τη συμμετοχή του στα εγκλήματα είναι ασήμαντα, φλυαρία τους, αυτός είναι ακριβώς που προσπαθεί να πάρει από το πρόβλημα. Όμως, η Kaiser φαίνεται καλαμπόκι, το είδος Moriarty σήμερα, σκληρή και ανελέητη. Και πάντα πολύ έξυπνος, για τον υπολογισμό των δράσεων όλων των συμμετεχόντων των «παιχνίδι» δέκα βήματα μπροστά. Έτσι θα τον υπολογισμό βραχίονα, είναι σε θέση να αποφύγει τη σύλληψη, το πραγματικό πρόσωπο του θεατή γνωρίζει μόνο στο τελικό καρέ όπου ο ομιλητής γρήγορα απομακρύνεται από το δωμάτιο ανάκρισης, ξαφνικά χάνει όλα τα σημάδια της σοβαρής ασθένειας του.

Fred και Pete - "Lost Highway" (1997)

Συμφωνούμε να χρησιμοποιήσετε την τρέχουσα επιλογή των ταινιών του David Lynch - είναι ένα χτύπημα κάτω από τη ζώνη, μπορεί να πάρει οποιαδήποτε ταινία, και είναι σίγουρο ότι θα το βρείτε σύγχυση ενδείξεις αναντιστοιχία και ήρωες των ιστοριών, που είναι βέβαιο ότι θα μυστικιστική μετασχηματισμούς και μυστηριώδη ψυχική ταξίδι, από τους ποτέ δεν θα είναι σε θέση να κάνει μια σαφή, ομαλή, συνεπής ιστορία. Όλες οι ταινίες του Lynch - ο δρόμος από το πουθενά στο πουθενά. Αλλά αποφασίσαμε παρ 'όλα αυτά να επικεντρωθεί σε ένα από τα έργα του - στο «Lost Highway», ένα ψυχολογικό θρίλερ, σφιχτό διαπλοκή ζωές πολλών ανθρώπων. Οι δύο βασικοί χαρακτήρες της ταινίας είχε αρχικά ζουν στις δύο μη-επικαλυπτόμενες πραγματικότητες, αλλά στο σημείο διακλάδωσης, κατά σύμπτωση, βρίσκεται σε ένα κελί φυλακής, οι συγγραφείς μείωση Fred Madison και Pete Daytona μαζί, παρόλο που ο θεατής δύσκολα μπορεί να ειπωθεί ότι από αυτό που είδαν είναι πραγματική, και ότι - φαντασίας. η ιστορία του Πιτ και η ιστορία του Fred είναι η κύρια γραμμή της ιστορίας; Με ταινίες Lynch σε ό, τι δεν μπορεί να είναι σίγουρος μέχρι το τέλος.

Malcolm Crowe - "Η έκτη αίσθηση" (1999)

Μια φανταστική έκπληξη στο τελικό στρίψιμο μυστικιστική θρίλερ του M. Night Shyamalan «The Sixth Sense» έχει «αναρροφάται» από όλες τις πλευρές από χιλιάδες κριτικούς, μελετητές και θεωρητικοί του κινηματογράφου, αλλά η εστίαση δεν έγκειται μόνο στην ανακοίνωση του Δρ Μάλκολμ Κρόου νεκρούς, αλλά σε ότι εμπαίζει ο διευθυντής θεατή να μας ρίχνει συνεχώς μια ιδέα, αλλά να παραμείνει τυφλή. Επανεξετάσει την ταινία - μετά το ψήσιμο Crowe του ασθενούς με κανέναν, εκτός από Cole, δεν επικοινωνούν απευθείας. Ακόμη και στις σκηνές όπου ο γιατρός φάνηκε να αλληλεπιδρούν με τη σύζυγό του και τους πελάτες του, φάνηκε απούσα. Μπορούμε να εμπιστευθούμε τις ιστορίες του νεκρού; Προφανώς όχι. Αλλά πριν από την κήρυξη δυσπιστία τους, αξίζει να πιστέψει το απίστευτο - πρωταγωνιστής μας είναι περισσότερο νεκρός παρά ζωντανός.

Ο αφηγητής - "Fight Club" (1999)

Από την αφίσα «Fight Club» ματιά μας, Edward Norton και ο Brad Pitt - πώς θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι οι χαρακτήρες των δύο αυτών παραγόντων θα είναι πραγματικά ένα άτομο; Ένα από τα πιο γνωστά στην ιστορία των παραδειγμάτων κινηματογράφου των λεγόμενων «αναξιόπιστο αφηγητή» για μεγάλο χρονικό διάστημα κάνει το κοινό ακολουθήσει κάποια ουδετερότητα - ο κορυφαίος αφηγητής δεν έχει ακόμη ένα όνομα, μιλάει για τον εαυτό του στο αφηρημένο, συνεχώς μετατόπιση της εστίασης από την πολύχρωμη Tyler Durden, ένα ζωντανό αναρχικό μεταφέρουν τη βία και το χάος . Αλλά για τον τελικό θεατή αιφνιδιάστηκε φανταστική ανακάλυψη: βλέπουμε δεν είναι η συγχώνευση των δύο ανόμοιων χαρακτήρων, και η διάσπαση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να πάρει τον εαυτό του στον ήρωα του Edward Norton - είναι κάτι που ανέκαθεν πεπεισμένη ότι η ίδια ξέρει μέσα προς τα έξω και δεν είναι ικανός για τα πάντα που είναι έξω από τα επιχειρηματικής ηθικής, η ΙΚΕΑ καταλόγους και παραδοσιακή διασκέδαση. Αλλά η χρόνια αϋπνία θαύματα και να σας μετατρέπει σε κάτι που ποτέ δεν ονειρεύτηκε τον εαυτό σας για να δείτε - στον Brad Pitt σε ένα γούνινο παλτό πάνω από γυμνό σώμα του.

Patrick Bateman - "American Psycho" (2000)

Σε ό, τι έχει συμβεί στον ήρωα της ταινίας «American Psycho», μπορείτε να περπατήσετε από δύο απόψεις. Από τη μία πλευρά, ο σκηνοθέτης της ταινίας, η Μαρία Herron από την αρχή βάζει Patrick Bateman σαδιστή και ψυχοπαθή, ο θεατής μένει η παραμικρή αμφιβολία ότι παρανοϊκής γιάπηδες δεν μέρος με ένα τσεκούρι. Αλλά από την άλλη πλευρά, ο συγγραφέας του μυθιστορήματος από την οποία το σενάριο, Bret Easton Ellis δείχνει μεγάλη λεπτότητα στην οποία περιγράφει τα γεγονότα από το βιβλίο του θα πρέπει μάλλον να συμπεράνουμε ότι τα εγκλήματα Bateman είναι ψευδαισθήσεις του και υγρά όνειρα. Η ταινία, από τον τρόπο, μια-δυο φορές δίνει τη σκυτάλη και «ξεσπάει λέγοντας» ότι η δολοφονία δεν το έκανε πραγματικότητα και σε πραγματικό - για παράδειγμα, ένας από τους συναδέλφους μου Πάτρικ λέει ότι είδε το θύμα του πολύ αργότερα μετά από ένα «τσεκούρι δουλειά», και ακούγεται η τελική φράση ότι «η αναγνώριση της αξίας τίποτα Πατρικίου.» Ίσως η βία εμφανίζεται στην ταινία δεν έχει τόση σημασία, και το κοινό μαζί με τον κύριο χαρακτήρα βρίσκει τον εαυτό του σε έναν αιματηρό κόσμο των ονείρων.

Leonard Shelby - "Να θυμάστε" (2000)

Υποφέροντας από αμνησία Leonard, ο πρωταγωνιστής του θρίλερ «Remember» του Christopher Nolan, δεν είναι σε θέση να έχουμε κατά νου πως ό, τι δεκαπέντε λεπτά περισσότερο. Αλλά η επιθυμία να κατανοήσει τα κίνητρα και να βρει τους υπεύθυνους για το θάνατο της συζύγου του, κάνει η πράξη ήρωα ασήμαντο - να διατηρεί την ίδια ή στοιχεία με τη μορφή συμβουλές που λαμβάνονται για Polaroid, είτε με τη μορφή τατουάζ στο ίδιο του το σώμα. «Μην πιστεύετε τα ψέματα του» - λέει η πιο σημαντική από τις άκρες του Leonard Shelby, αλλά ποιος πραγματικά, δεν ξέρουμε μέχρι το τέλος. Christopher Nolan - κύριος της περίπλοκη υπόθεση και απρόσμενη κορυφώνεται και διφορούμενες ερμηνείες, αλλά ακόμη και σε σύγκριση με την «αρχή» και το «The Dark Knight» «Θυμηθείτε» ξεχωρίζει μια στροφή του οικοπέδου, μετά την οποία ο θεατής συνειδητοποιεί ότι ο Leonard δεν ήταν τόσο αθώα και ευγενική θυμωμένος όπως φαίνεται από την αρχή. Η τελική σκηνές ντετέκτιβ γυρίσει ανάποδα και να δείξει ένα μοναδικό κόλπο, μετά την οποία ολόκληρη η αρχική έννοια θρυμματίζεται σε σκόνη, και η ταινία γίνεται μια εντελώς διαφορετική ιστορία.

Ο Sam Bell - "Moon 2112" (2009)

Ο πρωταγωνιστής fi δράμα «Moon 2112» Duncan Jones - ο άνθρωπος που περιμένει ανυπόμονα για την καταγγελία της σύμβασης εργασίας σύμφωνα με την οποία πρέπει να περάσουν μόνοι στο φεγγάρι τρία χρόνια, που ασχολούνται με την τεχνική υποστήριξη και παρακολούθηση του συγκροτήματος ορυχείων. Sam μοναξιά φωτίζει μόνο κενό κατανόησης με το ρομπότ, ώστε κλήσεις βίντεο με τη σύζυγό του, περιμένοντας με μικρή κόρη αστροναύτη του με τη δουλειά του. Αλλά ο Sam δεν συνειδητοποιούν ότι το τριετές συμβόλαιο - τρία χρόνια της ζωής του, και ήταν - μόνο ένας κλώνος ενός πραγματικού αστροναύτης Bella. Η αναξιοπιστία των αναμνήσεων του και το τι συμβαίνει έξω από το σεληνιακό ανασηκωθεί η μονάδα μετά από συναντήσεις με άλλους ομολόγους και η σύγχυση με τα μηνύματα από τη Γη - είναι ένα στοιχείο ελέγχου κλώνος είναι ευκολότερη και φθηνότερη, και η σημερινή Sam - δεν είναι η πρώτη, και δεν φαίνεται να διαρκέσει. Αλλά μπορούμε να πιστεύουμε ό, τι βλέπουμε στην οθόνη; Αλίμονο, αλλά ο κύριος χαρακτήρας - δεν είναι το μοναδικό πρόσωπο που εμφανίζεται για πρώτη φορά, είναι μόνο ένα μέρος της συνείδησης και της μνήμης των γνήσιων Sam Bell.

Teddy Daniels - "Νησί Shutter" (2010)

Ειλικρινά, το τελευταίο τέχνασμα «Αυτό είναι από την αρχή που ήταν,» ή «Στην πραγματικότητα, είσαι τρελός, ο οποίος κρατείται στο ψυχιατρείο» - ένα από τα πιο τετριμμένη και κοινότυπος κόλπα στην ταινία. Είναι ένα πράγμα να κάνω μια ταινία, κολυμπούν σε κλισέ, το άλλο - «Νησί Shutter» για τη δημιουργία, εκ νέου ανακαλύπτουμε το είδος, όπως και ο Μάρτιν Σκορσέζε σε Σχεδόν μέχρι τέλους το κοινό εικόνες είναι σε μια βεβαιότητα σιδήρου ότι Teddy Daniels - μια ομοσπονδιακή υπηρεσία κριτή, ο οποίος ήρθε στο νοσοκομείο για τους παράφρονες εγκληματίες να ερευνήσει την εξαφάνιση ενός ασθενούς. Αλλά είναι πραγματικά όλα αυτά απλά; Ζοφερές διαδρόμους του νοσοκομείου και τα δωμάτια, οργίλος προσωπικό και σκληρή, τρελό, μιλάει σαφώς λιγότερο από ό, τι ξέρουν - όλα αυτά δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα στην οποία τα πάντα φαίνεται εξωπραγματικό, κάθε λεπτομέρεια έχει πολλές διαστάσεις, ορατή μόνο υπό ορισμένες γωνίες. Ναι, ως αποτέλεσμα της Scorsese και DiCaprio ήρθε σε εκείνους που αναφέρονται στις πρώτες γραμμές των τύπων, αλλά το πώς έγινε αυτό! Απαλά είπε την ιστορία, στην οποία η πίστη δεν είναι κάποια από τους χαρακτήρες.

Simon Newton - "trans" (2013)

Χρησιμοποιείστε ένα τυφλό άτομο για ένα έγκλημα - ένα τακτοποιημένο τέχνασμα, που μπορούν να αντέξουν οικονομικά να χρησιμοποιεί μόνο τα πιο εξελιγμένα κακοποιοί είναι σημαντικό σοβαρή οργάνωση, θα πρέπει να εξετάσει όλες τις επιλογές και να είναι προετοιμασμένοι για κάθε ενδεχόμενο. Ήρωες θρίλερ «Trans» σχέδιο Danny Boyle και διεξάγει μια τολμηρή ληστεία, φέρει κατ 'ευθείαν από τη δημοπρασία ακριβά ζωγραφικής. Αλλά εδώ είναι το πρόβλημα - που εμπλέκονται στην απόκρυψη κλαπεί Simon ένα χτύπημα στο κεφάλι ξεχνά την τοποθεσία του τροπαίου. Μετά από μερικές συνεδρίες της εικόνας υπνοθεραπείας αρχίζει να καθαρίσει, αλλά αν οι εγκληματίες μπορούν να πιστεύουν ό, τι ο διοργανωτής της δημοπρασίας, λέει ο πρώην; Δεν είναι αυτός το θύμα της χειραγώγησης κάποιου άλλου; Με την τελική εικόνα, οι θεατές θα μάθουν ότι τράβηξε τις χορδές των χαρακτήρων είναι ο γιατρός-υπνωτιστής - που στην πραγματικότητα οδήγησε τη λειτουργία, διεισδύοντας στο μυαλό του Simon. Αλλά το υπόλοιπο των χαρακτήρων στην ταινία δεν είναι τόσο καθαρές σκέψεις όσο φαίνεται - όλοι λειτουργούν σε μια ενιαία προσφορά χωρίς να συνειδητοποιούν τον εθισμό τους.

Nick και Amy - "εξαφανίστηκε" (2014)

Η ιστορία που φαίνεται στην ταινία, Ντέιβιντ Φίντσερ «The Lost», έχει δύο κύρια στρώματα, αλλά σε κανένα από αυτά ο θεατής δεν μπορεί να εμπιστευτεί ο κύριος χαρακτήρας εκατό τοις εκατό. Πρώτον, βλέπουμε Nick Dunne, που έχει χάσει τον άντρα της, αλλά όχι πάρα πολύ γι 'αυτό διαταραχθεί αν αρχικά ως μια μικρή απάντηση μπορεί να αποδοθεί στην σοκ, τότε το κοινό είναι όλο και πιο πεπεισμένοι ότι ο ήρωας είναι η εξαφάνιση των χεριών, είναι ακόμα στην ευχάριστη θέση να ευχάριστη θέση να το τυχαίο. Η κατάσταση εξελίσσεται πολύ γρήγορα προτίμηση για Nick σειρά του θεατή μίσος, είμαστε σχεδόν πεπεισμένοι ότι σκότωσε την Amy. Αλλά η Amy δεν είναι νεκρός. Επιπλέον, αυτή είναι η βασική κινητήρια δύναμη πίσω από τα γεγονότα που εκτυλίσσονται γύρω σύζυγος της, ακόμη και να είναι μακριά από το επίκεντρο της καταιγίδας. Με την τελική εικόνα, δεν ξέρουμε ποιος σε αυτό το κουβάρι των φίδια μπορεί να είναι αξιόπιστες, οι δύο βασικοί χαρακτήρες φαίνονται επικίνδυνες ψυχοπαθείς ικανοί στη χειρότερη περίπτωση.