Ω, Arbat μου ...

• Ω, Arbat μου ...

Κάθε πέτρα είναι οικεία σε μένα, στη μικρή πόλη όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Και πόσο αστείο είναι να διαβάσετε τα σχόλια σχετικά με αυτά τα τυχαία τουρίστες, οδυνηρά οικείο και εγγενή μέρη. Υποψιάζομαι ότι οι θέσεις μου για τη Μόσχα θα ήταν απλά γελοίο και αφελής στα μάτια των Μοσχοβιτών. Τουλάχιστον η ρίζα. Και υπάρχουν πολλοί από αυτούς έφυγαν;))

Μόσχα. Πόσο μεγάλο μέρος αυτής της λέξης ... Όχι, στην πραγματικότητα, δεν είναι μια φράση κενή περιεχομένου. Είναι πλέον πολλά παιδιά από την επαρχία της μισό ο κόσμος μπορεί να ταξιδέψει γύρω, αλλά δεν επισκέπτονται την πρωτεύουσα. Ένα άλλο πράγμα πριν - χάρη στην «σιδηρούν παραπέτασμα». Από τις 6 χρόνια, έχω επισκεπτόταν τακτικά τη Μόσχα. Κόκκινη Πλατεία, μουσεία ...

Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στη Μόσχα ήταν το Νόβι Αρμπάτ και Καλίνιν Prospekt. Ίσως σήμερα είναι γελοίο, και ποιος είναι και δεν είναι σαφές, αλλά τότε ήταν Καλίνιν για μένα (ίσως όχι μόνο) ήταν το κομμάτι του μέλλοντος, το τμήμα αναφοράς της σύγχρονης πόλης. Ήταν ένα «κομμάτι της Δύσης», αν θέλετε ...

Ιδιαίτερα εντυπωσιακή συνύπαρξη των παλαιών εκκλησιών με όμορφο, σύγχρονο ουρανοξύστη. Από τη μία πλευρά αινιγματικό γιατί ήταν να αφήσει ό, τι αυτό το μικρό εκκλησάκι, αλλά από την άλλη πλευρά, υπογραμμίζει το τεράστιο μέγεθος και την κλίμακα μετασχηματισμούς. Πολλοί καλλιτέχνες Σοβιετική φωτογραφία και αγάπησε ακριβώς αυτή την άποψη. Τότε, φοιτητής, ασυγχώρητη, αλλά αυτό;

Είναι ενδιαφέρον ότι σήμερα η συγκίνηση αυτής της γειτονιάς ακριβώς το αντίθετο. Απλά μου; Καθώς το νερό και φωτιά θεωρούνται από τους μαθητές του σήμερα;

Τώρα φανταστείτε τρομακτικό ως ένα μνημείο της ιστορίας και της αρχιτεκτονικής ήταν ανεπανόρθωτη απώλεια κατά τη διάρκεια της κατασκευής του Καλίνιν Prospekt ... Ωστόσο, δεν το συγκρίνουμε με τη Via dei Fori Imperiali σε Ρώμη tsetre, άνοιξε μέσα από τα αρχαία τείχη του Μουσολίνι;